دلشهرم

روزام خالی شدن. خالی تر از خالی و کاری نمیکنم که حالم خوب باشه. کم کم دارم غرق میشم اما نمیدونم چجوری خودمو نجات بدم. قرصای جدید تنها زورشون اینه که سردرد نگیرم اما نمیتونن خوشحالم کنن و بهم انگیزه بده. انگار باید بپذیرم این قسمت دردناک زندگی رو.و صبوری کنم اما صبر جمیل. دلم گرفته از این روزای خالی و بی برنامه از اینکه روزام هیچ فرقی با هم نکنن.